استفاده از رنگدانههای هنری (شنگرف، لاجورد و زنگار) در شعر شاعران ایرانی بر اساس تذکرهی عذری بیگدلی (قرن۱۲)
دو فصلنامهی تخصصی دانش مرمت و میراث فرهنگی، دورهی جدید، سال نخست، شمارهی 2، پاییز و زمستان 1392
تذکرهی عذری بیگدلی، مجموعه شعری است که در قرن دوازدهم هجری توسط اسحق بیگ عذری بیگدلی نگاشته شده که در آن بیش از هشت هزار بیت، تقریباً از هفتصد شاعر ایرانی از دورههای مختلف ثبت شده است. شعرای ایرانی در هر دوره بهتناسب دانش خود، با اشعار، مضامین و مفاهیم را در ذهن خواننده تبیین میکردند. آنها جهت القاء تصاویر رنگی در ذهن خواننده، معمولاً از موادی که رنگ ثابتی در طبیعت داشتند، بهصورت استعاره استفاده میکردند. از این مواد رنگی که به وفور هم برای توصیف اشیای مورد نظرشان در اشعار شعرا استفاده شده است میتوان شنگرف، زنگار و لاجورد را نام برد. در این مقاله با مطالعات کتابخانهای و بررسی اشعار موجود در این تذکره، به ابیاتی از اشعار شعرای مختلف که در آن، این رنگها بهکار رفته اند، پرداخته شده است. از آنجا که در کشور ما در ساخت اشیاء و آثار تاریخی و هنری (هم برای ساخت اشیاء و هم بهعنوان رنگدانه) این مواد مورد استفاده بوده؛ و برای حفظ این آثار نیاز به شناخت فن ساخت آنهاست، و همچنین بخشی از فنشناسی مطالعهی متون کهن است. از این رو این پژوهش، قدم کوچکی است در این زمینه و شناسایی شعرها و ابیاتی که در دورههای تاریخی مختلف از این اصطلاحات استفاده کرده اند و همچنین منظور از استفاده از این کلمات، از نتایج این تحقیق است.
زیرشاخه: تاریخ هنر و معماری و باستانشناسی، رنگدانه، رنگینه و بست، نقاشی
دریافت مقاله: پایگاه اینترنتی دانشگاه هنر اصفهان