بررسی و شناخت ویژگیهای گیوه آجیده (صنایعدستی بومی منطقه سنجان)
دو فصلنامهی تخصصی دانش مرمت و میراث فرهنگی، دورهی جدید، سال چهارم، شمارهی 7، بهار و تابستان 1395
صنایعدستی هر کشوری، یکی از مظاهر فرهنگ، تمدن و هنر آن به شمار میرود که یادگاری از آیینها، آدابورسوم آن ملت است. یکی از دستبافهای ارزشمندی که امروزه به فراموشی سپردهشده، گیوهبافی است. گیوه یکی از پایپوشهای سنتی ایرانی است که با مصالحی بوم آورد و متناسب با اقلیم هر منطقه به وجود میآمده است. متأسفانه کمتوجهی به این هنر و پیشه و عدم اقبال به آن بهواسطه تولیدات صنعتی، ساخت و استفاده از این پایپوش سنتی را در بین مردم معاصر کمرنگ کرده، بهگونهای که شاید تا سالیان نهچندان دور، جز نامی از آن در کتابها و مقالات مردمشناسی نتوان یافت. گیوه آجیده ازجمله گیوههای سنتی است که در شهر سنجان در حومه اراک تولیدشده و از کیفیت خوبی برخوردار است. با توجه به اهمیت صنایع و حِرَف بومی و محلی و لزوم معرفی بیشتر در حفظ آنها در این مقاله به شناخت ویژگیهای گیوه آجیده سنجانی پرداختهشده است. پرسش مطرحشده در این مقاله این است که گیوه آجیده سنجانی بهعنوان هنری بومی این منطقه، دارای چه خصوصیاتی است؟ هدف از این مقاله شناساندن صنایعدستی این منطقه (سنجان) و توصیف و تشریح مراحل تولید این محصول هنری است. روش تحقیق توصیفی- تشریحی و شیوه گردآوری مطالب کتابخانهای و میدانی بوده است. پس از بررسیهای انجامشده، نتیجه گرفته شد که با توجه به طبیعی بودن مواد اولیه بکار رفته در این گیوه بهخصوص استفاده از چرم طبیعی در تخت گیوه، سبکی و راحتی و مرغوبیت بالای این هنر بومی جایگاه ویژهای در دورههای گذشته داشته و شناخت، حفظ و احیای این هنر ضروری به نظر میرسد.
زیرشاخه: تاریخ هنر و معماری و باستانشناسی
دریافت مقاله: دوفصلنامهی تخصصی دانش مرمت و میراث فرهنگی