مدیریت بحران در حفاظت پیشگیرانه

چکیده:

رویکرد مدیریت بحران روشی برای تصمیم‌گیری در جهت حفاظت پیشگیرانه از ‏‏یک مجموعه و یا گروهی از مجموعه‌ها در موزه است. بحران، احتمال به وقوع ‏‏پیوستن یک تغییر نامطلوب و ارزیابی بحران، تجزیه و تحلیل میزان هر بحران و ‏‏یا همه‌ی بحران‌های موثر بر ماهیت شی است. مدیریت بحران نیز استفاده از ‏‏منابع موجود در راستای به حداقل رساندن بحران کلی است.‏‎ ‎در این مقاله ‏‏روشی برای ارزیابی بحران در مجموعه‌ها و تعیین اینکه کدام استراتژی ‏‏کاهش بحران، بهترین تناسب هزینه و مزایا را برای کاهش بحران کلی به ‏‏مجموعه در بر دارد، ارائه گشته است. در حال حاضر به علت فقدان اطلاعات ‏‏درباره بزرگی بسیاری از بحران‌های موثر بر مجموعه، صحت این که کدام روش ‏‏می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد، محدود شده است. با این حال بدیهی ‏‏است که ضابطه‌ی تخمین بزرگی برای هر بحران، می تواند درک بهتری از ‏‏اندازه و ماهیت بحران‌ها در مجموعه را فراهم کند. علاوه بر این، منابعی که ‏‏نیاز است برای ارائه اطلاعات دقیق تر توسعه یافته و بکار رود، برای هر نوع ‏‏بحران شناسایی شده است. این اطلاعات به تعیین اهداف در هر دو زمینه‌ی ‏‏مستندسازی حفاظت و علم حفاظت کمک می‌کند.‏
رویکرد مدیریت بحران در برنامه ریزی و تصمیم گیری برای حفاظت، محسنات ‏‏دیگری را نیز به همراه دارد. ماهیت این رویکرد جامع است. همه منابع بحران ‏‏در نظر گرفته می‌شود، و دامنه‌ی ارزیابی می تواند به اندازه کافی گسترده ‏‏شود تا شامل تاثیر اقدامات پیشنهادی بر روی محیط زیست جهانی نیز گردد. ‏‏راه حل‌های شکل گرفته بر اساس این روش لزوما واقع بینانه و عملی هستند، ‏‏چرا که بیشترین میزان کاهش بحران در مجموعه را برای هر مقدار منابع در ‏‏دسترس برای حفاظت پیشگیرانه فراهم می‌کنند. در نهایت، با ارائه پایه و ‏‏اساسی روشن برای درخواست منابع به جهت کاهش بحران، این رویکرد ‏‏اعتبار این درخواست را بهبود بخشیده و متعاقبا احتمال دستیابی به منابع را ‏‏افزایش می‌دهد.‏

Abstract: A risk management approach can provide a deci¬sion-making method for preventive ‎conservation of a museum collection or group of collections. Risk is the chance of an ‎undesirable change occurring. Risk assessment is the analysis of the magnitude of each ‎and all risks affecting some entity. Risk man¬agement is the application of available ‎resources in a way that minimizes overall risk. A method for evaluating risk to ‎collections and determining which risk mitigation strategies would provide the best ‎cost/benefit ratio in reducing total risk to collections has been outlined. At present, the ‎precision with which this method can be applied is limited by a lack of derailed ‎information on the magnitude of many of the risks affecting collec¬tions. It is evident, ‎however, that order of mag¬nitude estimates for individual risks can provide improved ‎understanding of the size and nature of risks to collections. Further, the sources that ‎need to be developed and exploited to provide more accu¬rate information have been ‎identified for each type of risk. This information helps to establish goals in both ‎conservation documentation and conservation science.‎ The risk management approach to conservation planning and decision making offers ‎several other advantages. The approach is holistic in nature. All sources of risk are ‎considered, and the scope of the assessment can be made broad enough to include the ‎impact of proposed actions on the global envi¬ronment. The solutions developed ‎through this method are necessarily pragmatic because they will provide the greatest ‎reduction in risk to collec¬tions for any given amount of resources available for ‎preventive conservation. Finally, by providing a clear basis for requesting resources to ‎mitigate risks, this approach will improve the credibility of the request and, ‎consequently, increase the prob¬ability of acquiring the resources.‎