مروری بر روشهای اسیدزدایی کاغذهای تاریخی
دو فصلنامهی تخصصی دانش مرمت و میراث فرهنگی، دورهی جدید، سال چهارم، شمارهی 8، پاییز و زمستان 1395، صص 19-34
بخش بزرگی از آثار تاریخی و فرهنگی مکتوب ایران اسناد و کاغذهای تاریخی هستند که مستعد آسیب و زوال بوده و نیازمند حفاظت و مرمت و نگهداری همیشگی هستند. از مهمترین عوامل تخریب این آثار فرآیند اسیدی شدن است، از جمله منابع اصلی اسید در کاغذ دی اکسید سولفور موجود در هوای آلوده، وجود لیگنین، آهار رایتانه و زاج، جوهرها و یا مرکب مازو- آهن است، در این میان انتقال اسید از مواد دیگر نیز امکان پذیر است. اسید زدایی به مفهوم خنثی کردن ترکیبات اسیدی است که موجب تخریب کاغذ میگردند. این فرآیند به روشهای گوناگونی انجام میگیرد که بیشتر آنها باعث وارد آمدن آسیب به این آثار میشود. همچنین عمدهی این روشها اثر دائمی نداشته و پس از مدتی از بین میروند، این روشها موجب صدمه به اپراتور میشوند. در چند دههی اخیر فناوری نانو دریچهی جدیدی به روی مرمتگران گشوده است. ذرات هیدروکسید کلسیم و هیدروکسید منیزیم به دلیل اندازهی کوچک، پخش یکنواخت نانو ذرات در سطح کاغذ، عدم ایجاد لکهها در آثار کاغذی و افزایش بازده اسید زادیی نتایج مطلوبی در رابطه با حفاظت اسناد و کاغذهای تاریخی ایجاد نموده است. در این مقاله با مروری بر روشهای اسید زدایی کاغذهای تاریخی به بررسی نقاط قوت و ضعف این روشها پرداخته شده است.
زیرشاخه: آثار با پایهی کاغذی، مواد و روشهای مرمتی
دریافت مقاله: دریافت متن کامل (PDF)