بررسی امکان استفاده از الکتروفرمیک در بازسازی آثار فلزی

الکتروفرمینگ یا شکل‌دهی الکتریکی یکی از روش‌های بسیار دقیق و ظریف برای شکل‌دهی فلزات است که در آن، فرم‌ها توسط یون‌های فلزی حاصل از واکنش‌های الکتروشیمیایی به روی قسمت‌های بستر تعریف‌شده‌ای، همانند فرآیند آبکاری نشست می‌کند. برای بازسازی بخش‌های ناقص و کمبود اثر می‌توان با توجه به جنسیت، ارزش مادی و معنوی، شیوه‌ی عملیات درمان از لحاظ ترمودینامیکی و ریخت‌شناسی پارامترهای سطحی اثر، روش‌های گوناگونی تعریف نمود. از مهم‌ترین اهداف این پژوهش، هماهنگ‌سازی الکتروفرمینگ با مرمت و بررسی امکان استفاده از الکتروفرمینگ هماهنگ‌شده در حیطه‌ی مرمت است. بازسازی به منظور افزایش ارزش‌های زیبایی‌شناختی آثار، در جهت وحدت شکلی پیش می‌رود و با توجه به خصوصیاتی که در آثار الکتروفرمینگ‌شده و آزمایش‌های انجام‌گرفته در این تحقیق به‌دست آمد، به ویژه درخشندگی نهایی بخش الکتروفرمینگ‌شده، این روش برای بازسازی با حداکثر تشابه میان بخش بازسازی شده و بخش‌های اصلی اثر، برای آثار جلادار تجویز می‌شود و شاید بتوان این شیوه را برای نمایش جنسیت آثار بخصوصی (در موزه‌ی علوم و تاریخ طبیعی) که خوردگی باعث محو پارامترهای سطحی نمایش‌دهنده‌ی جنسیت آنها شده، در بخش‌های ناقص اثر استفاده نمود. به‌عبارتی، بیننده به جای مطالعه‌ی شناسنامه‌ی اثر، خود شاهد تغییر ماهیت سطح از لحاظ علمی باشد. البته لازم به ذکر است که الکتروفرمینگ را نمی‌توان ارجحیتی همیشگی نسبت به روش‌های دیگر بازسازی دانست، بلکه در کنار روش‌های دیگر قابل بررسی و پیشنهاد است. (ویرایش چکیده: نشریه‌ی دانش مرمت و میراث فرهنگی)