حفاظت از یادمان

نحوه‌ی برخورد با یادمان‌ها نباید به گونه‌ای باشد که یادمان‌ها را در حد یک اثر هنری مدرن پایین بیاورد و به اعتبار آنها لطمه بزند. یادمان‌ها به دو گروه کلی یادمان‌های عمدی و غیر عمدی تقسیم می شوند که اهمیت یادمان‌های عمدی به وسیله سازندگانشان تعیین می‌شود. مرمت یادمان‌ها باید به گونه‌ای باشد که کارکردهای درونی و معانی سمبلیک درون آنها را از بین نبرد و هم‌چنین باید به میراث معنوی موجود در یادمان‌ها هم توجه خاص شود زیرا یادمان‌ها نمایندگان جامعه هستند. یادمان‌ها توسط یونسکو و سیستم‌های سایت‌های میراث جهانی و توریسم جهانی قانون‌گذاری می‌شوند. در زمینه‌ی مرمت یادمان‌ها دو منشور اساسی بورا و ونیز وجود دارند که می‌توانند راهکارهای درستی را در امر حفاظت از یادمان‌ها در اختیار بگذارند. یادمان‌ها به علت قدرت سمبلیکی که دارند همواره در معرض آسیب‌های مختلف مخصوصاً واندالیسم و تروریسم قرار دارند مانند یادمان بودا در بامیان و برج‌های مرکز تجارت جهانی نیویورک. پدیده‌ی توریسم ارتباط تنگاتنگی با یادمان‌ها دارد که منجر به تعریفی از یادمان‌های عمدی چه از لحاظ مفهوم و چه از لحاظ کارکردهای اجتماعی، فلسفی و سیاسی می‌شود.