هدف‌های حفاظت

هر جامعه‌ چیزهای مهمی برای نگهداری دارد و این در اروپای قرن بیست و یکم، معمولاً به آن معناست که چنین چیزهایی را در موزه می‌گذارند و مرمت‌گران و مسئولان موزه را به “مراقبت” آن‌ها می‌گمارند. ولی ما مرمت‌گران همواره بر چگونه حفظ کردن این آثار و نه چرایی حفظ آن‌ها تمرکز کرده‌ایم. ما وقتمان را با مرمت‌گران دیگر به بحث پیرامون “مبانی اخلاقی” حفظ آثار هنری و گله از عدم توافق بین زمینه‌های مختلف آن می‌گذرانیم. در همین حال، موزه‌ها دانشگاه‌ها و جامعه مشغول تصمیم‌گیری درمورد وجود اشیایی که مراقب آنها هستیم و مؤسساتی که این اشیاء در آن‌ها نگهداری می‌شوند، هستند و ما ساکت و صامت نشسته‌ایم. آیا دیدگاه دقیق، جامع و فراگیری درمورد حفظ آثار وجود دارد؟ آیا مجموعه‌ای از اهداف آشکار برای کارمان داریم؟ آیا می‌توانیم این هدف‌ها را به‌صورت بندبند در متنی کمتر از ۵۰۰ صفحه فهرست کنیم؟ (مثل آنچه استنلی پرایس و دیگران در ۱۹۹۶ انجام دادند؟)اگر نتوانیم به‌سادگی و آشکارا به جامعه دلیل فعالیت‌مان را بگوییم، چه حقی داریم که ارزشمند‌ترین گنجینه‌های جامعه را به دست ما سپرده اند؟ در متن پیش رو، اهداف اساسی کار حفظ آثار را برخواهم شمرد. اما آیا (با این کار) می‌توانم به‌وضوح بگویم حفاظت آثار چیست؟ و آیا این اهداف تا آینده‌ای نزدیک پایدار می‌ماند؟