فن‌شناسی، آسیب‌شناسی و ارائه‌ی طرح حفاظتی سنگ‌نگاره‌ی انسان بال‌دار

سنگ نگاره‌ی انسان بال‌دار واقع در پاسارگاد، به‌دلیل شرایط آب و هوایی نامناسب و خشن منطقه، همواره در معرض عوامل محیطی قرار داشته است به‌طوری که بسیاری از بخش‌های آن از بین رفته و محو شده است. این پژوهش با هدف دستیابی به روشی مناسب برای حفاظت این سنگ‌نگاره انتخاب شده است. روش پژوهش بر پایه‌ی مطالعات کتابخانه‌ای و جستجوی اینترنتی، مطالعات میدانی، استفاده از روش‌های آزمایشگاهی و هم‌چنین نظریات متخصصین مرتبط با موضوع بوده است. از آنجایی که مقایسه‌ی وضعیت و تغییرات ایجادشده در سنگ‌نگاره طی سال‌های گذشته تا کنون می‌تواند گشاینده‌ی مسیری به سوی درک روند فرسایش و پیش‌بینی تقریبی وضعیت آن در آینده باشد، از مقایسه‌ی میان نمونه سنگ‌های هوازده و سالم منطقه با استفاده از آزمون‌های فیزیکی مانند جذب آب، جذب سطحی و آزمون پیرسازی تسریعی یخبندان استفاده شده و نتایج، مورد بررسی، تحلیل و تفسیر قرار گرفته است. با توجه به اینکه نتایج این پژوهش نشان از گسترش میزان آسیب طی سال‌های گذشته و افزایش روند فرسایش در زمان حال و آینده دارد، جابجایی این اثر ارزشمند به موزه با شرایط مناسب و قابل کنترل و جای‌گزینی یک همانند از سنگ‌نگاره در محل فعلی آن در پهنه‌ی پاسارگاد به عنوان روش محافظتی که مطابق با منشورها و قوانین مرتبط بوده و ضامن بیشترین حفاظت و کمترین دخالت در ساختار فیزیکی اثر است پیشنهاد شده است.