گذری بر معماری و شهرسازی ایران در دورهی اشکانی (۲۵۶ ق.م تا ۲۲۴ م.)
دو فصلنامهی تخصصی دانش مرمت و میراث فرهنگی، دورهی جدید، سال سوم، شمارهی 5، بهار و تابستان 1394
دورهی اشکانی یکی از مهمترین دوران تاریخ معماری و شهرسازیایران است. در این دورهی طولانی پایه و شالودهی معماری و شهرسازی ایران ریخته میشود، زیرا در این دوران شهرهای زیادی ساخته یا دوباره مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته شدند که در دوران بعد این سبک شهرسازی و معماری به اوج خود رسید و به سیر تکاملی خود ادامه داد. از طرفی این دوره بهدلیل کمبود مدارک، یکی از تاریکترین دوران تاریخی از نظر مطالعات باستانشناسی است. متأسفانه تاکنون مطالب پراکنده و بعضاً ضد و نقیض فراوانی دربارهی معماری و شهرسازی این دوران نوشته شده است. یکی از نکات مهمی که در بحث معماری اشکانی میباید توجه را به آن معطوف داشت؛ شیوهی ناصحیح محققان و باستانشناسان در قیاس مدارک معماری این دوره با دوران پیش و پس از آن است. در این دوره بهعلت گستردگی قلمرو اشکانیان و نبود سبکی استاندارد، شیوهای مختلف معماری شکل گرفته بود که از آسیای مرکزی به وجود آمد و سپس به طرف غرب گسترش یافت با سبکهای بومی تلفیق یافت و بعد از تصرف بینالنهرین وارث سبکهای کهن معماری آن شد. علیرغم تحول تأثیرات بلندمدت معماری یونانی بر معماری اشکانی، در نهایت در سبک معماری دورهی اشکانی محو گردید.
زیرشاخه: تاریخ هنر و معماری و باستانشناسی، دورهی تاریخی (پیش از اسلام)، مرمت بناهای تاریخی
دریافت مقاله: دوفصلنامهی تخصصی دانش مرمت و میراث فرهنگی