بررسی و درمان یک نمونه کفش چرمی منحصر بهفرد منسوب به دورهی سلجوقی، مکشوفه از محوطهی تاریخی قلعهکوه قاین
همایش ملی باستانشناسی ایران، دانشگاه بیرجند، 18 و 19 اردیبهشت1392
اقدامات اخیر در حفاظت از آثار چرمی، منجر به تجدید نظر در روشهای سنتی مرمت این آثار شده است. از جملهی این تغییرات، لزوم بررسی ساختاری پیش از درمان است. ساختار این آثار آسیبپذیری زیادی دارد، لذا معمولاً آثاری با جنس چرم، کمتر در محوطههای مدفون و خشک باقی میماند. از اینرو، بررسی و حفاظت از این قبیل اشیاء نادر با توجه به ارزشهای مستتر در آنها امری ضروری است. در این راستا یک نمونه کفش چرمی که در جریان آواربرداری سال ۱۳۸۵ در محوطهی تاریخی قلعهکوه قاین بهدست آمده بود، مورد بررسی، حفاظت و درمان قرار گرفت. بررسیها گویای استفاده از پوست گوسفند دباغیشده با تاننهای گیاهی در ساخت اثر است و بر اساس آنالیز SEM/EDS وجود ۱۵ درصد کلسیم در ساختار چرم، احتمال استفاده از آهک را جهت موزدایی تقویت میکند. pH چرم در حدود ۶.۷ بود. این میزان pH، شرایط بسیار مطلوبی برای بقای چرم است. بررسی ساختاری به روش FTIR نیز ساختار چرم را در وضعیت مناسب نشان داد. جهت بررسی الیاف با بزرگنمایی بالا، از میکروسکپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. تصاویر گرفتهشده، نشاندهندهی فعالیت جزئی ساپروفیت آسپرژیلوس در چرم است که گسترش فعالیت آن موجب آسیبهای جبرانناپذیری به ساختار چرم میشد. پاکسازی نمونه بهروش مکانیکی انجام شد و جهت درمان چرم و نرمسازی از ترکیبی شامل ۲۵ درصد PEG و ۲۵ درصد گلیسیرین در اتانول استفاده گشت و برای آفتزدایی، ۲۵/۰ درصد فنل به مادهی نرمکننده افزوده گردید. بررسی وضعیت الیاف به وسیلهی SEM، شرایط مطلوبی را پس از درمان نشان داد.
زیرشاخه: چرم و پوست، مواد و روشهای مرمتی